Ik heb een achtergrond in de klassieke talen en de filosofie, maar ik ben geen classicus of filosoof. Ik ben een leraar. Dat heb ik jaren geleden ontdekt en dat is sindsdien bevestigd.

Grote denkers uit heden en verleden hebben mij geleerd dat de vragen waarom en waartoe aan de basis liggen van het onderwijs. Nadat je besloten hebt om die vragen serieus te nemen – wat niet hetzelfde is als er een definitief antwoord op geven – kom je toe aan vragen zoals wat en hoe.

Er was eens een jongen die wakker werd op een onbewoond eiland midden in de oceaan. Er kwam toen een geest bij hem op bezoek die hem liet zien hoe hij met de materialen op het eiland een boot kon bouwen. De jongen probeerde op te letten, maar hij zag er het nut niet zo van in. Bedoelde die geest soms dat hij terug naar huis moest varen, of ergens anders heen, terwijl hij het toch best prima had. De geest merkte dat zijn lessen niet aansloegen en nam de wijk.

Er kwam een andere geest, naar het scheen om zomaar een praatje te maken. Ze spraken over het leven op een eiland en de toekomst en de ideeën van de jongen. De geest vroeg hem of hij op het eiland wilde blijven en waarom wel of waarom niet. De jongen dacht erover na en herinnerde zich hoe het leven thuis was en de verschillen met zijn leven op het eiland. “Hier hoef ik niets, dat is fijn, maar ik kan ook niet zeggen dat ik daar nou zo gelukkig van word.” “Thuis zijn mijn vrienden, mijn school, mijn problemen, mijn oplossingen en ergens loopt misschien de vrouw van mijn leven.” De geest hoorde het aan, stelde vooral vragen en sprak zo nu en dan bemoedigende woorden. Na een poos was het tijd voor de geest om te gaan. “Mag ik nog een ding vragen,” zei de jongen. “Natuurlijk,” was het antwoord. “Kunt u mij leren hoe ik een boot maak?”

Ik wil graag die tweede geest zijn.